Terug blik

Laatste maand van het jaar is bijna ten einde.

Persoonlijk merk ik dat ik deze maand vaak terug kijk hoe het afgelopen jaar voor mij en voor mijn gezin is geweest. Dan kom ik tot de conclusie dat het zwaar was,.

Een jaar geleden begon de onrust van mijn blaas, veel onderzoeken volgden. Tot eind mei de blaas verwijdert werd, en ik een urostoma kreeg. Ik keek uit naar de operatie, omdat ik de pijn en teleurstellingen v.d. onderzoeken zo moe was.

En omdat de arts mij vertelde dat 99% van de mensen die deze operatie ondergaan waren er erg blij mee waren.

De operatie verliep goed….maar 4 dagen na de operatie liep ik een bloedvergiftiging op. Ik werd erg ziek, een zware 2e buikoperatie volgde dezelfde dag nog.
De derde buikoperatie heb ik eind augustus gehad

En zo zijn we alweer een aantal maanden verder.

Fysiek gaat het best goed met mij, alleen in mijn hoofd wil het niet.

Sinds sept weet ik dat ik PTSS (Post traumatisch stresssyndroom) heb. Ik heb daar een keer een EMDR behandeling voor gehad, dat was erg pittig. Nu heb ik elke week nog een gesprek bij de psycholoog. Is goed en fijn, maar ook zwaar.

Ik ben moe, en vol in mijn hoofd. Er komt nauwelijks iets binnen, soms heb ik goede momenten.

Dat maakt verdrietig, machteloos en ook schuldgevoel.

Hierdoor verwatert ook het sociale contact, terwijl ik dit niet wil. Maar het lukt mij niet, ik heb niet de energie om mijn (beloofde)afspraken na te komen. Ik voel mij daar schuldig over, maar weet dat het mij niet lukt.

Vooral als het gaat om regie en hulpverlening, schiet ik volkomen in de stress.

Het is zo moeilijk om uit te leggen wat er dan gebeurd, maar wat ik wel kan zeggen is dat mijn reactie dan niet is als de 'Mathilde-reactie'….Normaal gesproken ben ik rustig en positief en reageer ik ook zo. Maar nu, als het gaat over die twee stukjes, dan reageer ik kwaad en onfatsoenlijk. Echt erg….

Vooral de laatste tijd merk ik dat ik niet wil praten, gewoon niet wil praten. Stil zijn….

Maar dat kan niet, dus dan moet ik wel weer…en het gevolg is dan dat ik nog meer moe ben.

Het is een behoorlijke mail geworden, het is best persoonlijk wat ik met jullie gedeeld heb.

Maar ik heb/had het gevoel dat het nodig was, omdat het rustig/stil van mijn kant bleef, ook mijn blog bijhouden was moeilijk.
Ik beloofd had om contact te zoeken, een afspraak met iemand te maken…maar ik beloof en doe het niet. Hierbij mijn oprechte excuus…..

Deze mail is niet bedoelt als 'zielig' gevonden te worden, echt niet.
Maar dat ik jullie wil vertellen dat het echt niet is dat ik niet wil.

Ik weet dat het goed komt, God blijft liefdevol voor ons zorgen, Hij geeft kracht voor iedere nieuwe dag. Vol vertrouwen gaan we deze maand door en mogen we ook het nieuwe jaar met onze Hemelse Vader beginnen. Het komt goed!!

Breng dank aan de Eeuwige; https://www.youtube.com/watch?v=_tzauLXnwIs

Een prachtig dank lied!!