Pagina's

dinsdag 19 januari 2016

Even bijpraten...

Even weer een up-date'je van mij. Zo probeer ik de vragen aan mij een beetje te beantwoorden.
Het gaat over het algemeen goed met mij. Alleen is de wintertijd voor mij,qua ms, niet de beste tijd. Ik ben sinds vorige week met fysiotherapie begonnen, het is de bedoeling om 2x per week de oefenzaal in te duiken. En ik ben bezig met een nieuwe rolstoel aan te vragen, en bij die rolstoel een hand-bike;) want mijn bovenlichaam is sterk, dus dat moeten we zo houden!!
Verder heb ik 2 weken geleden een gesprek gehad met de neuroloog. Ik ging daar heen met twee vragen: vragen om een MRI-scan van mijn onderrug ivm pijn. En een verwijzing voor een second opinion naar VUmc.
Alle twee is gelukt. De MRI-scan heb ik gehad en vrijdag krijg ik daarvan de uitslag. En vrijdag is dan ook de verwijzing in orde...(ga ik vanuit, hahaha)
Afgelopen maandag ging ik dus voor de MRI, en het was pittiger dan ik had gedacht. Je zit daar in de wachtkamer/hal, maar door die hal ben ik vorig jaar zo vaak door heen gereden in bed, om weer voor een onderzoek ergens naar toe te gaan. Er kwam veel emotie naar boven, mijn PTSS speelde op. Door allerlei dingen; de geur, verpleegkundige die je herkend, manier van deur openen dmv het pasje, de drempel waar ze overheen reden wat pijn deed bij de drainen in mijn rug, de liften, hun praten....ach, het was alsof ik er vorige week nog had gelegen. Maar het geeft ook weer een goed gevoel dat ik daar geweest ben, de volgende keer zal het minder heftig zijn. Het is vaak de eerste keer weer na die periode....Je komt er dus toch weer sterker uit.
Ik vind het fijn dat het januari is, langzaam alweer langer licht. Heerlijk..
Ik ben blij en dankbaar voor de energie, om weer nieuwe dingen op te pakken,dat ik die weer mag ontvangen. En ook zin voel om bij de fysio in de oefenzaal bezig te gaan, positieve energie.
Dankbaar voor de liefdevolle zorg van God, in alles. Voor mij maar ook voor de kinderen. Trots op hun hoe ze kunnen doorgaan naast de moeite die in ons gezin zijn. Trots op Harm-Jan, die sinds twee weken uit huis is.
Nou ik denk dat ik zo alweer heel wat verteld heb...groetjes van Mathilde

Geen opmerkingen:

Een reactie posten